Het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent. Zo luidt een bekend gezegde. Nou valt daar wel wat op af te dingen, maar toch klopt het wel. Bij onze vereniging, bijvoorbeeld, kunnen we heel wat, maar kennen we elkaar nog beter. En dat maakt het zo fijn lid te zijn.
Neem nu de Zomerbarbecue. Officieel hebben we geen bestuurslid Ontspanning meer, maar Leon Boers was echt niet te klein om nog even alles te regelen. Tent, vlees en barbecue; het kwam allemaal op tijd. Tafels en stoelen werden ook verzorgd, o.a. door Janny de Joode, en nog meer eten kwam bij de fam. Hornes vandaan. Kortom, we kunnen wel wat!
En dan loopt er nog van alles en iedereen omheen: nog meer Hornessen, Jan Pol van Gemini, een verdwaalde voorzitter en secretaris, en natuurlijk Arthur Visser. De held van de avond. Maar daarover later meer. Terwijl de tent nog werd opgezet, druppelden de eerste gasten al binnen. Over druppelen gesproken, dit jaar was de tent echt nodig, want de hemel brak soms goed open. Waterdicht? Check!
Natje/Droogje
Het was dus wel eens nat buiten. Een verandering dit jaar was de opening van de tent, nu aan de lange zijde. Dit maakte het wat makkelijker heen en weer te lopen. En er werd wat heen en weer gelopen! Toen de bakplaat goed op stoom kwam, vlogen de hamburgers, kippendijen, barbecueworsten en wat al niet er in no time vanaf. Bonnen werden ingeleverd, en borden met saus, brood, sla en vlees kwamen ervoor terug. Bonnen werden ingeleverd, en dienbladen met bier, Fanta, spa en ijsthee kwamen ervoor terug. Intussen had de secretaris een boombox opgesnord voor wat hoognodige zomerse muziek, maar dan moest hij niet steeds zijn telefoon meenemen, want dan bleef de muziek hangen…
Loterij
Buiten kletterde de regen; binnen gingen de gesprekken door. Aan één tafel hadden oudgedienden Teun & An Willemse en Jaap & Joke den Bleker de grootste pret met elkaar. Aan een andere tafel werden plannen gesmeed voor een nieuwe ontspanningscommissie. Wat er nog van die commissie over was, bracht intussen het traditionele ijsje rond en daarbij ook lootjes, want na een jaar weg, kon er weer worden getrokken. Lootjes, mensen, lootjes!
Spreekstalmeester was Arthur Visser, bijgestaan door Ben van Maaren, die met de getrokken lootjes rondging om het – onpartijdige – publiek nummertjes te laten trekken. De combinatie van Arthurs droge humor en de bij vlagen onvoorspelbare en toch voorspelbare nummertjes zorgden voor veel hilariteit. Op sommige tafels stapelden de prijzen zich op, op andere bleef het lang leeg. Gelukkig had Arthur veel “odeurtjes”, dozen wijn en andere pretpakketten te verdelen, want uiteindelijk had iedereen prijs. De grootste prijs was de lach op ieders gezicht.
Hierna was het wel zo’n beetje afgelopen. Net als de regen, verlieten de gasten druppelsgewijs het terrein. Een klein groepje bleef nog lang hangen, want men wilde de kostbaarheden van de tent niet alleen laten. De verhuurder kwam pas tegen middernacht. Het werd een latertje, maar boven in de kantine werd daar niet om gemaald. Het was misschien niet de drukstbezochte barbecue geweest, maar de fijne sfeer maakte veel goed.