Dit is het eerste artikel in een serie van drie over het G-voetbal. Waarom weten we niet, maar G-voetbal wordt niet door iedereen voor vol aangezien. Terwijl, als je gaat kijken, het een van de meest pure en aanstekelijke varianten van voetbal is. Daarom, en ook om het fluiten van G-voetbalwedstrijden te promoten, deze serie. We starten met een verhaal van onze Technische Commissie.
De meesten zullen het wel eens gezien hebben: G-voetbal. Spelers die veel plezier hebben en goede begeleiding nodig hebben. Er zijn zelfs toernooien waar betaald- en ex-betaaldvoetbalscheidsrechters de wedstrijden fluiten. Helaas is het toch zo dat bij veel verenigingen er maar een paar scheidsrechters dit type voetbal (willen) fluiten.
Lastig? Valt heel erg mee
Is het lastig? Ja, dat is het. Je hebt nu eenmaal te maken met een speciale groep mensen die G-voetbal spelen.
Zijn de regels moeilijk? Nee. Het is eigenlijk vrij eenvoudig. Er wordt gespeeld op een half veld, er zijn geen indirecte vrije schoppen en geen buitenspel. In afwijking van al het andere voetbal op een half veld wordt hier gewoon ingegooid. Hier de schone taak voor de scheidsrechter om er soms dicht bij te zijn om te “coachen” dat ze niet binnen lijnen moeten gaan staan en geen voet optillen tijdens het gooien. En is een inworp een keer fout, dan laat je meestal gewoon doorspelen. Is het heel erg fout, dan even uitleggen wat er niet goed ging en dezelfde persoon nogmaals laten gooien. In de spelregels staat het natuurlijk anders, maar dan wordt het te onduidelijk en dat is niet goed. Hetzelfde geldt voor de doeltrap. Deze wordt op meerdere manieren gedaan, zelfs gegooid en uit de handen getrapt. Dus echt moeilijk is het niet. Wat wel belangrijk is, is dat er vrijwel geen voordeel wordt gegeven, want voordeel wordt vaak niet begrepen. Overtreding? Hard fluiten duidelijk aangeven voor wie de vrije trap is en waarom. Tijdens de wedstrijd – als je tenminste niet op de “middenstip” blijft staan – heb je leuk contact met de spelers, de begeleiding en het publiek.
Nadelen
Zijn er ook nadelen? Jazeker, er worden weleens teams ingedeeld in een te hoge competitie en die verliezen dan alles met hoge uitslagen. In de hogere klassen lopen soms spelers rond die qua techniek, schotkracht en voetbalinzicht met een selectieteam mee kunnen maar daar bijvoorbeeld dan te autistisch voor zijn. Het tweede nadeel is dat je als scheidsrechter niet echt veel loopt. Dit is natuurlijk op te lossen door nog een tweede wedstrijd van bijv. onder de 13, 14 of 15 te fluiten.
Bij onze vereniging hebben we twee scheidrechters die voor de bond G-voetbal fluiten. Barry, die het leuk vindt en ook nog senioren fluit, en René die niet meer op een heel veld uit de voeten kan maar hier nog veel plezier aan beleeft.
Dus voor diegenen die niet meer op een heel veld willen fluiten en toch een beetje mee willen doen, is dit een fantastische uitweg. En kom je dan ook nog trainen op dinsdag, geeft dat in je wedstrijd nog extra steun.
In deel twee vertelt René Kiebert hoe zo’n wedstrijd in zijn werk gaat. Stay tuned!
mooie opzet om er drie artikelen aan te wijden !
Zoals ik al eerder zei, dit is een ideale stap voor de oudere scheidsrechter die nog enigszins actief betrokken wil blijven….. Dus niet in 1x stoppen, maar rustig afbouwen als je zelf vindt dat je er aan toe bent.
Ik heb diverse keren bij Barendrecht geweest, waar ieder jaar een G-voetbal dag is.
Hier zijn diverse trainers uit het betaalde voetbal, die een ploeg krijgen.
Het is altijd een feest. Ik heb daar altijd van genoten en nog nooit zoveel plezier gezien, als op deze dag. Ieder jaar kijken deze spelers ernaar uit en gaan altijd weer voldaan nar huis.
Het zou goed zijn, als, de senioren daar eens gingen kijken.
Misschien zouden ze wat leren van deze spelers, waardoor ze misschien ook meer plezier in het voetbal ervaren.