Gouda ging nat, Gouda ging op z’n gat

Bekijk hier de foto’s!

Het districtskampioenschap 7×7 voetbal van de COVS werd, zoals gebruikelijk, bij de Rotterdamse broeders (en enkele zuster) gespeeld. Op twee halve velden werd in potjes van 10 minuten bepaald wie een jaar lang de – eerlijk gezegd – spuuglelijke trofee (sorry, RSV!) in het prijzenkabinet mag tentoonstellen. Vorig jaar liet Gouda daarom in de finale de winst aan de HSV, dit jaar besloten we ons protest nog meer kracht bij te zetten door alle vijf wedstrijden te verliezen en geen enkel doelpunt te scoren. Want hoe durft de RSV stromende regen te bestellen terwijl ze weten dat Gouwenaars mooiweervoetballers zijn?!?

Als stukjesschrijver heeft het me toch geen moeite gekost lichtpuntjes te ontdekken. Dat was vooral het nobele gedrag van de tegenstanders (de RSV met 2 teams, de HSV, SV Ommoord en de Scheidsrechters Op Maat) toen zij zagen hoe Gouda zo duidelijk voor de sportiviteitsprijs ging, dat ze hier spontaan aan meewerkten. Zo speelden zij speciaal onze keeper Joost de bal toe dat hij hem ofwel via de paal ofwel door zijn eigen benen in het doel kon werken. Ook verdediger Robby werd een keer door de vrijgevige RSV in staat gesteld zijn eigen keeper met een lepe voetbeweging te passeren. Een keer legden Joost en Maarten het er een beetje te dik bovenop toen zij een pass over 35 meter allebei, onder het roepen van “Jij! Ik! Jij! Ik!” (herhaal 3 keer), precies tussen elkaar door het doel in lieten lopen.

Wel knap van Joost dat hij iedereen probeerde wijs te maken dat zijn mistasten zogenaamd werd veroorzaakt door een gebrek aan handschoenen en een natte bal. Er zijn misschien wel een paar tegenstanders ingetrapt… Slechts één keer vergiste Joost zich en wierp hij zich manmoedig voor een schot in de verwachting dat het wel goed zou komen. Later die avond kon hij zijn vrouw en kinderen een prachtige, hopelijk niet permanente balafdruk rondom zijn rechtertepel laten zien…

Aan de andere kant poogden nieuwelingen Raf Wieman en Roy Adegeest het plan van de Goudse ploeg nog te dwarsbomen door af en toe het vijandige doel onder vuur te nemen, waarna Collin en Maarten hen voordeden hoe het moest door vooral tegen verdedigers op te schieten, naast te mikken of zich vast te lopen. Voorzitter Lenard speelde een verrassend aantal wedstrijden mee en zag dat het goed was. Ook bankdirecteur (bankzitter? iets met bank in ieder geval) Wilco bleek zeer bedreven in het in de luren leggen van de tegenstander.

Jammer was wel dat men de coaching had overgelaten aan de secretaris. Die man voegde echt niets toe aan het Goudse plan, sprak voortdurend over ‘4-3-3 met hangende punt naar voren’ en weigerde de scheidsrechters in te palmen. Volgend jaar – met de terugkeer van Mark Kuil in het vooruitzicht – gaarne een ander aan het roer zetten. Zijn grootste fout? Niet van tevoren informeren of er wel een sportiviteitsprijs was. Want door die fout bleek de hele opzet voor niets geweest. Er was nl. geen sportiviteitsprijs. Maar als die er was geweest, had Gouda hem zeker gewonnen, want in geen enkele ploeg werd zoveel gelachen als het onze. Nu ja, misschien bij de HSV, want die wonnen het toernooi opnieuw. Maar die lach verging hen al snel, want ze moesten weer die foeilelijke beker mee naar huis nemen…