Ruim tweeëneenhalf jaar nadat hij eerst was gevraagd om naar onze vereniging te komen, was hij er op 11 oktober dan eindelijk: Laurens Gerrets. De belofte kon eindelijk worden vervuld en getooid met een fraaie baard, kwam Laurens ruim op tijd de trap naar de kantine op. Niet zo gek, hij woont tegenwoordig in Boskoop, waar hij een motorrijschool runt.
Voor de secretaris (lees: verzamelfreak) had Laurens een fraai shirt bij zich, dat hij ter plekke signeerde. Daarna was het een kwestie van wachten op de gedouchte leden, en dat waren er veel meer dan normaal. Ook wat leden die we minder geregeld op het Groenhovenpark mogen verwelkomen, waren er nu. Fijn voor Laurens, zo had hij een ruim publiek.
Indruk 
Voor de jeugdigere leden moest hij even herhalen waarom hij destijds zo het oog van de wereld op zich gericht had gekregen. In november 2019 legde Laurens de eerstedivisiewedstrijd tussen FC Den Bosch en Excelsior stil nadat een speler van Excelsior racistisch was bejegend door het publiek. Dit maakte een enorme indruk, in Nederland en ver daarbuiten.
Laurens legde meteen en heel eerlijk uit dat het een ommekeer in zijn loopbaan betekende. Die zat op slot en de KNVB stond op het punt afscheid van hem te nemen. Na de wedstrijd kreeg hij opeens een vast contract. En de ontspanning die hij voelde omdat de druk van zijn schouders was gevallen, zorgde dat hij beter ging fluiten. Daarom is hij er nu nog steeds.
Weerstand
Laurens legde geen monoloog neer. Hij betrok iedere aanwezige bij zijn verhaal door vragen te stellen en de discussie uit te lokken. Zo vroeg hij leden naar hun omgang met weerstand. Hoe doen zij dat? Vervolgens liet hij dan beelden zien hoe het ook kan/moet en hoe niet. Zelf heeft hij geleerd vooral rustig te blijven, overzicht te houden en kalme autoriteit uit te stralen. Als de gemoederen tot rust zijn gekomen, kun je handelen. Zelf is hij voorstander van de harde lijn: agressie moet hard worden aangepakt. Hij zegt ook: je wordt altijd gesteund als jij bij ingrijpen laat zien dat je het goed aanpakt. Een lastig punt blijft altijd: waar leg je de grens? Die is voor eenieder anders.
Leerzaam
Het was duidelijk te merken dat Laurens was gekomen om alle actieve leden een leerzame avond te bezorgen. Met zijn beeldmateriaal ging hij op van alles in: positie kiezen (dat is hard werken!), beeldvorming (scheidsrechteren is een jurysport!), zelf-reflectie (wees niet mals voor jezelf) en nog meer. Zo gaf hij ook de tip om tegen jezelf te praten in het veld, als een soort opname van wat je ziet. Het zet de hersenen op het goede pad naar de juiste beslissing. In de weken erna zullen onze leden vast nog vaak aan zijn woorden hebben gedacht. Met name het woord ‘afbreukrisico’ bleef hangen.
Al met al duurde de avond een stuk langer dan gepland, maar dat gaf niet: gezelligheid kent geen tijd. En men had nog wel langer kunnen doorgaan. Maar de voorzitter greep in en overhandigde Laurens het cadeau dat hij in 2020 had zullen krijgen: de jubileumhanddoek en een bos bloemen
voor het thuisfront. Van de ruim 25 aanwezigen ontving hij ook nog een warm applaus. Het was een boeiende avond.