Ron, onze kleine man met een groot hart. Arthur had hem overgehaald om wat meer over zichzelf en zijn loopbaan als scheidsrechter te vertellen en op dinsdag 8 oktober was het zover. Een bewogen leven!
Ron is in 1957 in Hoenkoop, een buurtschap bij Oudewater, geboren. Hij was een verdienstelijk voetballer en kwam, na een verhuizing naar Woerden, zelfs in het eerste van de gelijknamige club te spelen. Precies 35 jaar geleden dwongen blessures hem te stoppen. Hij wilde bezig blijven op het veld en volgde een scheidsrechterscursus. Zijn eerste wedstrijd was ESTO 7-WSE 7, met Janus van Lith als begeleider. ‘Waar ben ik in terechtgekomen?’ was zijn eerste gedachte.
Doorzettingsvermogen
Maar Ron zette door, bleek talent te hebben en klom snel omhoog. Na promotie vanuit de Goudse bond naar de KNVB (dat was toen nog), kwam hij zelfs in de eerste klasse terecht en vlagde hij bij hoogste amateurwedstrijden. ‘Een prachttijd!’ Helaas waren het opnieuw blessures die hem terugwierpen en zo kwam hij terecht op het niveau waar hij nu al een tijdje in actief is. En met net zo veel plezier als toen.
Hij verhuisde wel van West 2 naar West 1, omdat hij te vaak dezelfde clubs kreeg. Maar ook in West 1 kreeg men door dat Ron goed bij lastige wedstrijden kon worden ingezet. Hij is met recht de baas op het veld. Tolereert geen grote bek, die geeft hij dan zelf wel. Zo kennen we bij onze club Ron ook: recht-door-zee, zegt wat hij denkt. En het maakt hem totaal niet uit wie of wat hij fluit, of het nu Turkse verenigingen zijn waar geen bier wordt geschonken (een gotspe voor wie Ron kent) of op het dak van de IKEA in Utrecht (waar ze trouwens heerlijke broodjes hebben. Nee, niet bij IKEA, maar bij Faya Lobi). Alleen vrouwen- en jeugdvoetbal kan hem niet bekoren. Ondanks het gebrek aan bier is het hem wel opgevallen dat de ontvangst in West 1 gemiddeld beter is dan in West 2, zeker in de grote stad. Toch fluit hij nu weer in West 2.
Tijd bij COVS
Ron heeft een grandioze tijd gehad met de voetbalteams van Scheidsrechtersvereniging Gouda. Toernooien zoals het NK zaalvoetbal in Sneek en overnachtingen in jeugdherbergen in Groningen staan hem nog levendig bij. Genoeg materiaal om een boek over te schrijven!
Wel vindt hij het jammer dat er tegenwoordig minder mensen blijven hangen na de training. Hij pleit ervoor dat mensen dat weer meer doen, want praten over je ervaringen is goed. En je kunt zoveel leren van andere scheidsrechters. Amen, Ron!
Gambia
Natuurlijk kwam het gesprek op Gambia. Hoe is hij daar terechtgekomen? Dat begon met echtgenote Joke, die een vriendin een hart onder de riem wilde steken en meeging op vakantie naar dat Afrikaanse land dat helaas vooral bekend staat om sekstoerisme. Maar goed, van het een kwam het ander en nu zijn Ron en Joke sponsor en weldoener in een gemeenschap in de binnenlanden van Gambia. Zo sponsoren zij schoolgeld voor kinderen, en met resultaat want binnenkort studeren er een dokter en een bioloog af. Ze sturen containers vol met spullen naar de gemeenschap en Ron is dankbaar voor alles wat velen – ook binnen onze vereniging – doneren. En niks voor eigen gewin, alles voor die mensen.
Een mooi verhaal was dat Ron een keer zag dat een oude TV – de enige in het dorp – van binnen en van buiten werd gewassen. Tja, het is stoffig daar, dus dat doet men. Het gevaar van elektrocutie besefte men niet. Dus heeft Ron maar een nieuwe voor ze gekocht, een flatscreen. Die ligt nu aan de ketting en wordt niet meer gewassen!
Verder zijn Ron en Joke sponsor van de Ron en Joke Cup, een competitie tussen 18 teams, waarbij Ron elk jaar de halve finale en finale fluit. De beker is zelfs officieel door de Gambiaanse bond erkend en wordt daar bewaard. Ron en Jokes dochters zorgen voor de medailles voor de winnaars van het toernooi, dat door duizenden mensen wordt bezocht. En succes heeft het ook al opgeleverd, want sommige spelers zijn gescout en spelen nu in Engeland!
De hoogste tijd
Na nog wat vragen werd het tijd om de avond af te sluiten. Ron had voor de gelegenheid het album meegenomen waarin hij al zijn rapporten en veel wedstrijdverslagen en foto’s heeft verzameld. Dat trok veel bekijks. Ron, je smeekbede werd verhoord: er bleven veel mensen lang hangen, zelfs toen Jan Pol ‘De Hoogste Tijd’ van André Hazes inzette. Het was een mooie avond.