Vergeef me deze woordspeling, maar hij was te goed om niet te gebruiken. Zaterdag 7 januari 2023 gaat de annalen in als de perfecte datum waarop de eerste Technische Dag in jaren kon worden gehouden. Perfect omdat het weer meehielp, perfect omdat er een heerlijke training kon worden gehouden, perfect omdat het technische praatje een lekkere discussie opriep, perfect omdat de lunch perfect was en perfect omdat de spreker iedereen aan het denken zette.
Uiteindelijk verzamelden zich zo’n 22 leden, onder wie Rob Heemskerk uit het verre Helmond, om aan de TD mee te doen, en natuurlijk Ben en Janny voor de verzorging. Ook kwam erelid Teun Willemse tijdens de training een bezoekje brengen, waarna hij de rest van de dag is gebleven. Die training stond onder leiding van Jan ter Harmsel, winnaar van de laatste Battle of the Referees (hij kreeg de gegraveerde trofee mee!) en niet te beroerd om op een vroege zaterdag in januari naar Gouda af te zakken. Afgaande op de reacties, verzorgde hij een fijne training, waarbij het zonnetje ook zijn gezicht liet zien. Ook Jan bleef nog lang hangen en werd voor zijn belangeloze inzet beloond door de voorzitter met een fraai setje Goudse lekkernijen.
Positie kiezen voor de lunch
Moe maar voldaan togen onze leden de trap op, waar de beamer al klaar stond voor het praatje van Jan Wouter. In plaats van spelregels zette hij de loep eens op een onderbesproken onderdeel van de arbitrage: het positie kiezen. Er ontspon zich een levendige discussie, waarbij iedereen wat van elkaar opstak. Intussen was Janny druk doende alles in gereedheid te brengen voor de lunch. Soep werd verwarmd, Ben naar het winkelcentrum gestuurd voor extra soepkommen, broodjes gesmeerd, hotdogs in een schaal gelegd, pakken (karne)melk uitgepakt en fruit gewassen. De heren lieten het zich wel smaken. Overigens leken de broodjes ham uit de mode – een teken dat men bewuster leeft. Intussen was spreker Karin Blankenstein, met echtgenoot, gearriveerd.
Aardig geaard
Na de lunch werd zij ingeleid door Ben, die haar een oud artikel van hemzelf met haar broer John overhandigde. Karin is dus de zus van John Blankenstein, de bekende scheidsrechter die in 2006 overleed. Na zijn dood heeft Karin zijn werk voortgezet als voorzitter van de John Blankenstein Foundation (JBF), die als doel heeft om een veilig klimaat binnen de sport te creëren waarin het mogelijk is om jezelf te zijn, ongeacht je geaardheid. Als zodanig geeft zij, ondersteund door een groot team vrijwilligers, overal waar zij kan workshops over dit onderwerp. Ook zit zij aan tafel met sportbesturen en verenigingen om bewustheid te creëren en acceptatie te vergroten. Zij vertelde met hoeveel moeite dit gepaard gaat en welke obstakels je hierbij tegenkomt. Diverse voorbeelden werden aangehaald, zoals de One Love-armband, een initiatief van o.a. de JBF. Recent nog in het nieuws door de ophef rondom de weigering van bekende voetbalaanvoerders om hem te dragen en het WK in Qatar.
(In)tolerant
Voor sommigen kwam het als een verrassing toen Karin vertelde dat de roze driehoek, het geuzenteken van de homobeweging en voorganger van de regenboogvlag, werd gebruikt door de Nazi’s om homoseksuelen te onderscheiden in de concentratiekampen. Het is haar een doorn in het oog dat dit onderdeel van de geschiedenis zo slecht bekend is. Mogelijk zou het al meer acceptatie opleveren. Wrang was het om te horen dat een zich tolerant noemend land als Nederland op dit gebied – zeker in het voetbal – erg achterloopt op andere landen. ‘Homo’ ligt hier te makkelijk in de mond als scheldwoord en dat zou als eerste moeten veranderen. Als voorbeeld haalde ze het massaal scanderen van “Alle Duitsers zijn homo” tijdens een wedstrijd van het Nederlands elftal aan. Zo leren we het nooit. En welk voorbeeld geef je zo aan kinderen?
Karin vergeleek homofobie in het voetbal met racisme. Daarover is iedereen het eens dat het niet thuishoort in het voetbal. Hetzelfde dus met LGBTQI+. Het zijn allemaal vormen van discriminatie. En discriminatie is aangeleerd, niet aangeboren. Het kan dus ook worden afgeleerd. En daar kunnen wij, als scheidsrechters, een handje bij helpen.
Intussen was door de vele interactie tussen Karin en de aanwezigen de klok een stuk opgeschoven. De voorzitter loofde Karin, die iedereen aan het denken had gezet, voor haar werk en voor de presentatie. Ook zij ging naar huis (nu ja, eerst nog naar een verjaardag) met een pakket Goudse delicatessen. Hiermee kwam een einde aan een bijzonder geslaagde Technische Dag. Hopelijk kunnen we er volgend jaar weer een Weekend van maken!
Voor meer foto’s, klik op deze link.
En voor meer informatie over het werk van Karin en de JBF, klik hier.