Door: Barry Rodenburg
Goedendag Sportvrinden!
Allereerst allen een gezond en sportief 2020 toe gewenst!
En daar was de dag aangebroken dat de COVS haar 85e verjaardag vierde en het Goudse met een exodus vertrok naar een badplaats aan de Hollandse Riviera dus richting Katwijk bij het pittoreske Noordwijk.
De gehele exodus bestond uit, naar ik wel heb, 23 man, een vrouw en Rob Heemskerk. Die bleek te zijn aangespoeld toen hij van de zomer een duik nam van de Holenakkerbrug het kanaal in en zat op te drogen in het Hostel waar wij een nachtje ons kamp hadden op geslagen.
In de zaal waar wij werden ontvangen door de voorzitter, namen wij plaats aan een van de tafeltjes en genoten van een kopje koffie en daarbij een kleurig geplukt bloemetje uit Lisse, wat uitstekend smaakte
Toen kwam de kamerindeling. Ik kwam op de kamer met vier aanstaande pensionada’s, waaronder mijzelf, een aangespoelde, een die wat doet bij de KNVB, een ambtenaar, dacht ik, en een vroege opstaander. De boefjes sliepen in de kelder, leuk voor de spoken en trollen en het zandmannetje.
Na een voorwoord van de voorzitter waar hij uitlegde wat en hoe ons verblijf daar zou worden ingevuld, waren er wat prijzen te verdelen bij een pubquiz (bekijk hier de volledige uitslag). Volgens mij genoot hij van de benodigde voorkennis om zodanig flink voor de prijzen mee te kunnen doen. De quiz had vragen die gingen over 2019, de geboorte van onze vereniging en sport, allen werden wederom ingedeeld in teams van drie met overleg en de quiz kon beginnen
Er werd stevig gestreden en wie er uiteindelijk won, weet ik niet meer maar wij waren met z’n allen weer op de hoogte wat er in 2019 was gebeurd en wie de Diagonaal op de wereld heeft gezet.
Hierna mochten we gaan doen waar we zin aan hadden. Er werd wat gebabbeld en aan twee tafels werd er gekaart. Voor ik het wist was het 2 uur en wilde Cors de enige dame onder ons een welterusten wensen met een klein knufje, maar hij was aan slag dus ging dat feest niet door.
Toen was het bedtijd en zat onze eerste middag en avond erop en moesten wij naar dromenland ter voorbereiding voor wat er de volgende dag komen ging.
Licht uit, oogjes toe.
Zaterdag
Nadat de haan van zijn stokje was gevallen, zat iedereen aan tafel voor het ontbijt, en toen wij uitgenast waren, vertrokken wij naar voetbalvereniging Noordwijk voor de daar geplande training onder leiding van weledelgeboren Heer Kees Verhoef. We hadden twee kleedruimtes ter beschikking: een voor de wat ouderen en een voor slechthorenden…
Op het veld had Kees de pionnen uitgezet en wat later bleek was het parkoers uitgezet tot in de duinen want wij waren vergeten deze pionnen op te ruimen. De start was met een warming up en werd er met het losmaken van de diverse ledematen weer op de juiste plaats aan het lichaam gekoppeld en gingen wij verder aan het trainingsprogramma wat anderhalf uur en 11 km verder afliep. Kees, perfect verzorgd en voor herhaling vatbaar. Op het pad naar de auto hoorden we dat Joost verschillende stopcontacten heeft. Nog steeds geen idee wat dat betekent.
Terug op het Stayokay werd de lunch genuttigd om daarna aan deel twee van het vragenspel te beginnen. Dit bestond uit twintig vragen over spelregels. Dit werd ingekort tot vijftien vragen omdat de voorzitter er vijf niet wist en zo uitgeschakeld zou worden voor de eerste prijs, maar de redactie had een list verzonnen om allen om de tuin te leiden met de vraag: wat moet de leidsman beslissen als de doetrap via hem wordt gespeeld voordat de bal uit het zestienmetergebied is gespeeld? Wat zeggen ze: wij, ja wij, het summum van de Goudse scheidsrechtersvereniging, wij hebben het fout! Nou, mijn mening is: @<#<*<%<$<~!!!!! Voor deze zogenaamde professoren: terug naar de schoolbanken met ze!
Na een kleine versnapering gingen wij het hebben over de verschillen en de overeenkomsten tussen het fluiten van voetbal en hockey, uitgelegd door Yolande Brada. Iets wat deze vrouw ons met veel passie ter ore bracht.
Hierna gingen wij een wandeling maken door de duinen naar het strand om te kijken of ze nog water naar de zee aan het dragen waren. Die waren weg maar de woei was er nog wel.
Ik moest wel op Rob Heemskerk in praten want hij wilde dezelfde weg terug hoe hij gekomen was. Onderweg was de Playboysessie voor het archief maar al onze haren waaiden door de war, dus ik denk niet dat wij erin komen te staan. Na de wandeling volgde het diner met veel halal varken en pasta wat Leon heerlijk vond en wel twee keer opschepte. Na dit souper naderde het einde en de voorzitter pleegde een dankwoord en allen trokken hierna na een geslaagd weekend huiswaarts.
Nog eens 85 jaar, denk ik.