Wat drijft Sander de Brito Roque?

Ruim 20 leden waren op deze affiche afgekomen. Sander de Brito Roque is pas 34 maar fluit al 12 jaar op het hoogste amateurniveau. Velen kennen hem van zijn tijd bij de KNVB, toen hij bij arbitragezaken werkte. Deze avond leerde men hem nog wat beter kennen.

Arthur Visser stelde Sander diverse vragen, maar de zaal sprong bij, want het naadje van de kous moest worden gevonden. Zo ging Sander in op vragen over de voorbereiding op de wedstrijd, het werken met assistenten en waarom hij niet het betaald voetbal “had gehaald”. Valide vragen en de openhartige Sander beantwoordde ze allemaal.

Qua voorbereiding doet hij al sinds het begin hetzelfde: hij kijkt naar de ranglijst en doet zijn ding. Hij ziet clubs geregeld diverse keren per seizoen, dus hij wil de schijn van vooringenomenheid vermijden. Hoe minder vooroordelen, hoe beter. De spelers weten toch wel wat ze aan hem hebben. Sander werkt het liefst met vaste teams assistenten, dat werkt gewoon makkelijk(er). En waarom hij niet in het betaald voetbal fluit? Hij was ernaar op weg, maar hij vond het veel leuker om de Blauw-Rode derby in Spakenburg of derby’s in de Bollenstreek te fluiten dan de kelder van de Eerste Divisie, waar de gezelligheid ver te zoeken is. Want hij is vooral een gezelligheidsmens. Hij hoefde dus niet zo nodig. En het betaald voetbal “niet gehaald”? Hij heeft zo veel wel gehaald. Velen die het wel hebben gehaald, zouden maar wat graag ruilen om IJsselmeervogels-Spakenburg te fluiten.

Wanneer zou hij ophouden? Als de beleving, de nieuwheid eraf is. Als het “wel goed is geweest”. Dat kan al over een paar jaar zijn, maar ook over 20 jaar. Zolang hij het gevoel heeft dat hij op het veld wil staan, gaat hij door. De drang het beste uit zichzelf te halen, de beste man op het veld te zijn, is voorlopig nog onverminderd groot. Wat hij sowieso wil vermijden, is dat mensen gaan zeggen dat hij te lang is doorgegaan.

Geaardheid

Op de vraag van Arthur of zijn seksuele geaardheid geen probleem is, antwoordt Sander dat dit zelfs in de meest gereformeerde dorpen geen issue is. Hij loopt er niet mee te koop, laat anderen in hun waarde en hoopt dat men hetzelfde met hem doet. Hij hoeft geen “gay icon” te worden, zoals Ignace van Swieten of John Blankenstein. Maar goed, toen moest er nog veel worden gewonnen.

Hierop werd door Janny de Joode ingehaakt door Sander te vragen naar zijn ideeën over het vrouwenvoetbal. Sander vindt dat veel vrouwenvoetbal helaas geen reclame voor het voetbal is, maar het is positief dat er veel aandacht aan wordt besteed. Het kan niet anders dat het niveau daardoor omhooggaat. Wel heeft hij problemen met (mannelijke) scheidsrechters die weinig zin lijken te hebben om vrouwen te fluiten. Je moet voor elke wedstrijd motivatie op kunnen brengen.

Fitheid

Wat doet Sander om fit te blijven? Want hij zou die avond meetrainen, maar hij was er niet 😉

Hij traint voornamelijk thuis in Woudrichem. Qua fitness heeft hij het altijd vreemd gevonden dat je op je fitst moet zijn vóór de competitie. Dat werd aangekaart, nu heeft de KNVB een tweede test ingevoerd: begin januari. Ja, dat helpt ook niet echt! Hij gelooft niet in testen, wel in fit blijven en fitness tijdens seizoen volhouden. Er wordt tegenwoordig ook simpelweg meer van je verwacht op dat niveau.

Diverse vroegen nog naar de vergoeding op zijn niveau. Die is dus gewoon 26 euro per wedstrijd met een lunchvergoeding. Maar daar doet hij het niet voor. De verhoudingen zijn wel scheef, want hij loopt in de 2^edivisie dus tussen spelers die gerust 150.000 euro per seizoen verdienen. Je moet je ook bedenken dat er per jaar voor zo’n 196 miljoen op de wedstrijden in die divisie wordt gegokt! Als scheidsrechter is dat niet makkelijk. En als je al zo lang fluit op een niveau dat het niet meer uitmaakt wat je fluit, ga je op zoek naar andere ‘triggers’. Je moet er wel voor waken een parodie van een scheidsrechter te worden. Hij vindt verder dat de vergoeding voor scheidsrechters omhoog moet om het aantrekkelijker te maken te gaan fluiten.

Lam in Paramaribo

Sander sloot af met mooie verhalen over zijn docentschap in de Antillen en Suriname, uit hoofde van het samenwerkingsverband dat de KNVB nog steeds met de oude kolonies heeft. Zo werd hij over het hoofd gezien toen hij uit het vliegtuig kwam – men had een oude, grijze, blanke man verwacht! Het verhaal over de terugreis uit Nieuw Nickerie, waar hij onverwacht een competitiewedstrijd mocht leiden, was prachtig. Niet alleen vanwege de totaal andere ervaring tijdens de wedstrijd, waar men elkaar zonder mekkeren onder de zoden schopt, maar kwaad reageert als een inworp de verkeerde kant op wordt gegeven. Maar ook erna, toen ze lam terugkeerden in Paramaribo omdat men alleen cola en rum te drinken had in de bus.

De voorzitter moest tussenbeide komen, want de avond dreigde erg lang door te gaan. Sander ontving een luid applaus en een Gouds lekkernijenpakketje en beloofde zeker nog een keer terug te keren. Want er was nog veel meer te vertellen.

Meer foto’s van deze avond zijn hier te bezichtigen.